Dhaki - Dag 2
Door: Hannie en Laura
Blijf op de hoogte en volg IMCN Reisgezelschap
18 Januari 2019 | India, Dhāki
Het is al licht als ik wakker word. Alles doet een beetje zeer. Op een plank slapen met een dun matrasje erop zijn we niet gewend.
De beide Peters en Susanne zijn al op en maken een wandeling. Zij bekijken de huisjes die achter de school liggen. De huisjes zijn van leem of van steen.
Om 9.30 uur gaan we ontbijten. We krijgen een broodje met omelet. Dat smaakt heerlijk. Langzaamaan komen de kinderen naar de school die om 10.30 uur begint. Veel kinderen worden op de fiets gebracht en enkelen moeten nog aan de waterpomp gewassen worden. Ze moeten schoon op school komen en worden flink ingesopt en afgespoeld. Dan het schooluniform aan.
Ook wordt er volop gewassen bij de vijver die ook bij de school ligt. Kleding, handdoeken, wij vragen ons af hoe je in vuil water toch de was schoon krijgt!
De kinderen zijn enthousiast als zij ons zien en willen allemaal een hand geven. Ze trekken ons mee naar hun klas en zijn supertrots op hun school, hun boeken en schriften. We moeten alles bekijken. Wij krijgen het kaft van hun schrift voor ons en moeten tekeningen maken van huisjes, poezen, poppetjes, olifanten, vissen, enz, enz.
Ze zingen liedjes voor ons, lezen een stukje uit hun boek in het Engels. Zij krijgen iedere dag Engelse les. Dat is moeilijk omdat zij Bengaals spreken en schrijven.
In iedere klas zitten een paar sponsorkinderen. Zij krijgen extra hulp voor het hele gezin.
In dit buitengebied van Dhaki , vlakbij Bangladesh wonen de armste mensen.
Koeienpoep wordt met de handen tot een ronde schijf gevormd en tegen de boomstam geplakt. De schijf valt eraf als hij droog is. De koeienpoep wordt dan als brandstof gebruikt.
Na een lunch vertrekken we om 13.30 uur met de tuk tuk naar het station. Wij zijn mooi op tijd, de trein is niet zo druk. We zitten gunstig aan het eind van de coupé.
We stappen over in New Garia op de metro naar ons hotel.
We hebben veel gezien tijdens ons bezoek aan Dukherpur.
We zijn moe van alle indrukken, maar weten zeker dat ons werk, het bouwen van scholen, bijdraagt aan het geluk van heel veel kinderen.
Na het eten in restaurant Lazeez lopen we naar ons hotel. We komen langs een chique hotel. Er hangen bloemenslingers en er klinkt muziek. Nieuwsgierig loop ik naar binnen. Ik denk dat er een bruiloft wordt gevierd en ik vraag of wij de bruid mogen zien. We worden allemaal uitgenodigd om binnen te komen. Of we iets willen eten, maar we hebben net gegeten.
We krijgen een ijsje. Ik maak een foto van het bruidspaar. Ze zijn prachtig aangekleed met veel gouden sieraden. We moeten samen op de foto. De bruidegom heeft in Delft gewerkt en kent Nederland goed. De nicht van de bruid werkt voor IIMC met start-up computerles voor de IIMC medewerkers en de zus van de bruid woont in Sonapur en kent het IIMC natuurlijk! Wat een toeval om deze mensen te ontmoeten.
Ook dit is India. Vandaag hebben we 2 kanten van India gezien.
De beide Peters en Susanne zijn al op en maken een wandeling. Zij bekijken de huisjes die achter de school liggen. De huisjes zijn van leem of van steen.
Om 9.30 uur gaan we ontbijten. We krijgen een broodje met omelet. Dat smaakt heerlijk. Langzaamaan komen de kinderen naar de school die om 10.30 uur begint. Veel kinderen worden op de fiets gebracht en enkelen moeten nog aan de waterpomp gewassen worden. Ze moeten schoon op school komen en worden flink ingesopt en afgespoeld. Dan het schooluniform aan.
Ook wordt er volop gewassen bij de vijver die ook bij de school ligt. Kleding, handdoeken, wij vragen ons af hoe je in vuil water toch de was schoon krijgt!
De kinderen zijn enthousiast als zij ons zien en willen allemaal een hand geven. Ze trekken ons mee naar hun klas en zijn supertrots op hun school, hun boeken en schriften. We moeten alles bekijken. Wij krijgen het kaft van hun schrift voor ons en moeten tekeningen maken van huisjes, poezen, poppetjes, olifanten, vissen, enz, enz.
Ze zingen liedjes voor ons, lezen een stukje uit hun boek in het Engels. Zij krijgen iedere dag Engelse les. Dat is moeilijk omdat zij Bengaals spreken en schrijven.
In iedere klas zitten een paar sponsorkinderen. Zij krijgen extra hulp voor het hele gezin.
In dit buitengebied van Dhaki , vlakbij Bangladesh wonen de armste mensen.
Koeienpoep wordt met de handen tot een ronde schijf gevormd en tegen de boomstam geplakt. De schijf valt eraf als hij droog is. De koeienpoep wordt dan als brandstof gebruikt.
Na een lunch vertrekken we om 13.30 uur met de tuk tuk naar het station. Wij zijn mooi op tijd, de trein is niet zo druk. We zitten gunstig aan het eind van de coupé.
We stappen over in New Garia op de metro naar ons hotel.
We hebben veel gezien tijdens ons bezoek aan Dukherpur.
We zijn moe van alle indrukken, maar weten zeker dat ons werk, het bouwen van scholen, bijdraagt aan het geluk van heel veel kinderen.
Na het eten in restaurant Lazeez lopen we naar ons hotel. We komen langs een chique hotel. Er hangen bloemenslingers en er klinkt muziek. Nieuwsgierig loop ik naar binnen. Ik denk dat er een bruiloft wordt gevierd en ik vraag of wij de bruid mogen zien. We worden allemaal uitgenodigd om binnen te komen. Of we iets willen eten, maar we hebben net gegeten.
We krijgen een ijsje. Ik maak een foto van het bruidspaar. Ze zijn prachtig aangekleed met veel gouden sieraden. We moeten samen op de foto. De bruidegom heeft in Delft gewerkt en kent Nederland goed. De nicht van de bruid werkt voor IIMC met start-up computerles voor de IIMC medewerkers en de zus van de bruid woont in Sonapur en kent het IIMC natuurlijk! Wat een toeval om deze mensen te ontmoeten.
Ook dit is India. Vandaag hebben we 2 kanten van India gezien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
