Bezoek Dhaki

Tijdens het ontbijt laten Gerard en Trudy ons weten dat zij toch graag naar de Outdoor zouden willen gaan en dus niet meegaan met de trein naar Dhaki. We scheiden onze wegen en vertrekken met de metro naar Goria Bazar en stappen daarna in de tuktuk naar Sonarpur Station. Eenmaal daar aangekomen staat er niemand op ons te wachten en Peter sr besluit om Dr. Sujit te bellen; de plannen zijn (wederom) gewijzigd. We worden gevraagd terug te komen naar de indoor. Vanuit daar worden we vergezeld door Rajasree en Jaya en lopen we nog even langs Utaran (daycare/naaiattelier) en daarna Kadharat (gehandicapten opvang). We worden daar rondgeleid en Peter Sr wordt weer begroet door een enthousiaste Pia!

Onze volgende stop is de outdoor waar we ook een rondleiding krijgen door de behandelruimtes van de verschillende specialismen. We komen daar ook een verbaasde Gerard en Trudy tegen die er vanuit gingen dat wij al in de trein zouden zitten. We stappen daarna in de tuktuk naar het treinstation en wachten op de trein van 11:30. Deze is de overtreffende trap van vol. Wanneer we ons naar binnen hebben gewurmd vertrekt deze naar Jaynagar waar we vervolgens met een busje onze weg vervolgen naar Dhaki. We zitten er met 7 personen in en toen was deze “vol”; er passen ook prima 17 Indiërs in.

Na een uur komen we in Dhaki aan en worden we ontvangen door Shamal (manager Dhaki complex, indoor, outdoor, school en micro-krediet bank) welke ons een rondleiding geeft door de campus. Wanneer we de school inlopen krijgen nog een extra rondleiding van het schoolhoofd langs de 4 klassen (6-10 jaar). Hierna eten we weer een heerlijke lunch en zijn we getuige van de koeiendistributie. Er worden 5 koeien gekocht en aan vrouwen gegeven welke democtratisch gekozen zijn door vertegenwoordigers van de lokale vrouwengroepen. Ze krijgen de namen Laura, Sujan (Susanne), Grandson 2, Bram en Joep.

We lopen vervolgens naar de rivier waar we een kleine oversteek (lees 80 meter) maken bij gebrek aan een afgebouwde brug welke al 5 jaar in aanbouw is. We lopen een klein stukje verder en mogen dan plaatsnemen op een platte kar waarmee we ongeveer 20km (1 uur) naar Dukherpur “rijden”; we stuiteren bijna non-stop op de kar.

We worden verwelkomd door Shishu (concierge) die ons vertelt dat Joy (vrijwilliger) onderweg is om met ons te eten die avond. Inmiddels is het donker en kijken we even of we vanaf het dak een mooie sterrenhemel kunnen zien, maar het is wat mistig.

Wanneer Joy er is vertelt hij honderduit over zijn werk, en over zijn kinderen. We bellen met zijn zoontje van 6 aan wie hij allerlei vragen stelt welke hij in het engels moet beantwoorden. Dat gaat hem behoorlijk goed af.

We eten weer een heerlijke maaltijd, klaargemaakt door Shishu, en Joy maakt daarna nog wat muziek op zijn trommels. Rond 11 uur gaan we naar onze dorm waar we plaats mogen nemen op onze “bedden”; tafels met een flinterdun matrasje.